25-27 September
Elise reageert goed op de cortison en we vinden dat ze eigenlijk wel een beetje vooruit gaat. Ze gebruikt haar linkerarmpje ietsjes meer en lijkt ook iets meer te willen ‘lopen’. Ze speelt lekker in de gangen en iedereen vindt haar een schatje.
Deze dagen staan in het teken van bellen naar iedereen. Gelukkig kunnen sommige mensen andere mensen inluchten want het is echt verschrikkelijk om te doen. Elke keer weer alles vertellen en het geconfronteerd worden met het verdriet van de ander en alle vragen die we zelf ook hebben.
De ouders van Gustav komen langs en zijn verschrikkelijk verdrietig. Gelukkig kan Elise ze weer wat laten lachen. Op zaterdag slaapt Gustav thuis en op zondag is de bedoeling dat ik thuis ga slapen, maar na twee uur op de bank te hebben gehangen besluit ik dat ik veel liever op een ziekenhuisbedje lig naast Elise dan alleen in ons koude bed.
Ergens deze dagen hebben we nog een gesprek met Bertil waarin hij meer uitlegt over de operatie. Iets vragen voelt nutteloos. Het moet toch gebeuren, hoe en wat de gevolgen zijn maakt niet uit. Achteraf heb ik het idee dat ik niet voorbereid ben geweest voor het moment dat we Elise na de grote operatie weer mogen zien, wat een zielig hoopje tussen alle slangen. Maar misschien is dat maar goed ook. Sommige dingen moeten je gewoon overkomen en kun je je mentaal nooit goed op voorbereiden. Dat zou de paniek misschien alleen maar groter maken. De psyche is geweldig, het zoekt, ontvangt en bevestigd alleen die informatie die het op dat moment aan kan, niet meer en niet minder.
Op maandag lopen Gus, Liesje en ik lekker in het bos, steentjes gooien in het water en gewoon ff lekker wandelen. Heerlijk, even niets dan wij drietjes. Nu terugkijkend is dit ook het doel waar we voor gaan vechten. Lekker met zijn drietjes van elkaar genieten, pret maken tussen de bomen en de frisse lucht opsnuiven.Ik las op een blogg een zinnetje van iemand wat ik lekker ga rippen.
Er is hoop, want ik heb het.
Eén gedachte over “25-27 September”
He lies en Gustav,
Lies, wat heb je er een mooie site van gemaakt! Gooi eruit wat je eruit wilt gooien. Fijn dat je iedereen zo op de hoogte kan houden van hoe het gaat. En wij hebben met jullie mee hoop! We denken hier aan jullie. Geniet dit weekend van de Sint en elkaar. Hopelijk zijn de darmen en weerstand weer wat opgeknapt.
Sterkte en een dikke knuffel!
liefs Brigit
ps. Het kankerfonds in Nederland krijgt sinds een paar maanden al een stuk meer geld van me met alle zieke om me heen. Geld voor Elise’s inzameling komt ook jullie kant op! super goed dat jullie dat doen!