Hardlopend door het prachtige en zonnige Uppsala (ok, een poging tot iets harder te lopen dan normaal. Een soort joggen, nee, eigenlijk meer een soort sjokken) glijden mijn gedachtes over de dagen die alweer achter ons liggen.

De paar dagen in Nederland met Sophie waren emotioneel zwaar. Erg verdrietig.
Het was fijn om erbij te zijn en iets met het verdriet te kunnen doen, te kunnen delen. Gelukkig hebben we ook nog leuke dingen kunnen doen met vriendinnetjes en mijn broers en zelfs even naar oudopa en oma geweest.

Met het besef van de dood, komt ook het besef van het leven.
Genieten van de kleine dingen.
Genieten van de grote dingen.

Fris beddegoed bij lieve vrienden
Een onbekende die mij en Sophie de trein uit helpen
Een appelflap van de hema-to-go

Zaterdag heerlijk over de vrijmarkt in Oegstgeest geslenterd.
Jip en Janneke, Kikker en Nijntje.
Als het Nederlands was en in de koffer paste, ging het mee.
Lekker een Nederlands patatje met.
Met lieve neefjes en nichtjes eromheen. Jonas op zijn kop in de prullebak.

Zaterdagavond vliegen met S.
Koffer vergeten op het vliegveld.
Misschien was ik toch wat moe.

Zondagochtend koffers uit en weer ingepakt en de 550 kilometer naar Uppsala gereden. Prachtige weg langs het één na grootste meer in Zweden.
Zonovergoten en familie bij elkaar!