Svenska finns neråt!
Bepakt en bezakt lopen we naar het immens grote gebouw waar we vorig jaar zoveel bange dagen en nachten hebben doorbracht. Elise springt gezellig op en neer als we vertellen dat we naar het ziekenhuis gaan. Jaaaaa, leuk, de stomme knobbel weghalen! roept ze.
Binnengekomen krijg ik het warm en koud tegelijk. Bekende gezichten van zusters en artsen die ik liever nooit meer zou willen zien. Ziekenhuiswit met appeltjes groen in een vergeefse poging de smalle gangen wat op te vrolijken zodat je niet alle oude kreupele mensen met grote hoofdverbanden zult opmerken. Tegen Elise zeggen we net iets te vrolijk: kijk eens wat een mooie kamer en dat is jouw bed, fijn he!
De neurochirurg komt gelukkig snel langs voor het verplichte praatje. Elise heeft een tekening voor hem gemaakt. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, hebben we het over hoe je het beste haar schedel kunt open maken en of er wel of niet een drain komt die het teveel aan bloedingen kan af voeren. Mijn kleine meisje wat vannacht nog een nachtmerrie had over een poesje, is morgen weer een kind op de operatietafel.
De wereld op z’n kop. Ja, onze kraamtijd hadden we ons anders voorgesteld. Maar we blijven erbij: er is hoop want ik heb het!
————————————————–
Packad och klart går vi till den enorma byggnaden där vi förra året haft så många oroliga dagar och nätter. Elise hoppar glatt upp och ner när vi säger att vi ska till sjukhuset. Jaaaaa, kul, den dumma knölen ska bort! ropar hon.
När vi kommer in blir jag varmt och kallt samtidigt. Bekanta ansikten av systrarna och läkarna som jag aldrig ville träffa igen. Sjukhusvit med äppelgrönt i ett fåfängt försök att muntra upp de smala korridorerna så att man inte skall lägga märke till alla gamla män och kvinnor med stora huvudet bandage. Till Elise säger vi lite för glad: Titta vilket vackert rum och det blir din säng, mysigt eller hur!?!
Lyckligtvis kommer neurokirurgen snabbt för det obligatoriska samtalet. Elise har ritat något i blått och rött till honom. Som om det vore det mest naturliga i världen talar vi om hur man bäst kan öppna hennes skalle och huruvida ett drän ska sätas som kommer att ta bort blodet. Min lilla tjej som inatt hade en mardröm om en kat blir i morgon ett barn på operationsbordet.
Världen är upp och ner. Ja, Sophies första tid hos oss blir lite annorlunda än vi hade hoppats på. Men vi tror fortfarande: det finns hopp för jag har det!
