Een heerlijk natte zomer
Deze zomer zijn we vier weken in Nederland geweest en hebben we de meeste van jullie gezien. Het was druk, maar we hebben genoten. De Efteling, het strand, etentjes, speeltuinen, de stad, kinderboerderijen enzovoorts. Vooral ook veel regen! Oj oj wat een regen, drie dagen de zon gezien, maar dat mag de pret niet drukken natuurlijk. Elise vond het allemaal even geweldig. Iedereen bedankt voor het lenen van de bedden, de kadootjes voor Elise en de kleine en natuurlijk voor alle gezelligheid. We zijn trouwens met de nachtboot gegaan van Göteborg naar Kiel, heerlijk slapen in echte bedden, met eigen douche en wc. Fris aankomen in Duitsland en dan nog maar 5 uurtjes rijden. Geweldig en echt aan te raden!
We hebben de laatste tijd vooral genoten, van de vrijheid thuis, van vrienden en familie, van lekker weer naar je werk toe kunnen gaan, van plannen maken, maar natuurlijk het meeste van alle vooruitgangen die Elise maakt. Elise is lekker hard gegroeid en haar haartjes groeien ook steeds beter. Ze loopt heerlijk los, valt nog af en toe maar haar opvangreflexen worden steeds beter. Rennen en klimmen heeft ze nog hulp bij nodig, maar vindt ze heel erg leuk! En een grote vooruitgang; ze is zindelijk. Een grote meid dus, plast op het potje, op vreemde wc’s of gewoon in de bosjes. Snachts is ook de luier droog, maar we durven nog niet de luier achterwegen te laten in het grote meisjes bed. Favoriete speelonderwerpen zijn nu natuurlijk met stip op nummer één: doktertje spelen! Op de voet gevolgd door: baby/pop verzorgen en troosten. Hier speelt ze in Nedeland met haar lieve nichtje Luna. (Sindsdien wil Luna ook elke dag doktertje spelen haha).
Maar het grootste nieuws is nog wel dat ze nu voor het eerst naar de opvang gaat. Wij vinden het vooral heel eng, dat ze haar bijvoorbeeld niet helpen op de glijbaan, of dat ze van de hoge helling in het bos valt. Maar ja loslaten, loslaten, loslaten. Zij vindt het allemaal heel erg leuk en gezellig. Na twee dagen was ze natuurlijk al verkouden en had ze koorts, maar mag de pret niet drukken. Ze zal in het begin hele korte dagen gaan 9-12 of tot 13. Want ze wordt nog heel moe van alle drukte. Maar het is echt heerlijk om haar met al die ‘gewone’ kinderen te zien!
Met de kleine in de buik gaat het allemaal goed, ze schopt vooral veel overdag en ligt met het hoofdje naar beneden. Doordat ik nu andere ijzerpillen heb gekregen, ben ik nu niet meer misselijk, wat heerlijk om niet misselijk te zijn als je zwanger bent! Echt een verademing. Verder gaat het redelijk met de bijbehorende bekkenklachten, moeheid enzovoorts. Voor in de laatste maand mag ik niet klagen! Nu nog vier weekjes wachten (of twee, of zes, of geen, wie zal het zeggen…..) op ons kleine prinsesje.
Mijn nieuwe werk is echt heel erg leuk. Werk als zorgcoördinator/orthopedagoog op de dagbesteding van volwassenen met een verstandelijke beperking. 50 personeelsleden en 160 deelnemers. Het is echt nog leuker dan ik dacht. Leuke collega’s en leuk werk. Komt een grote reorganisatie aan waarbij ik ook van afdeling ga wisselen dus dat is wel spannend, maar het zal allemaal wel goed komen. Nu nog drie weken werken, één weekje verlof maar. (Het is hier gebruikelijk om zo lang door te werken en aangezien ik een nieuwe baan heb, wil ik natuurlijk mijn beste beentje voor zetten.) In het huis is het nu echt een grote zooi, we krijgen een nieuwe keuken. Dus veel te doen, tegeltjes uitzoeken, nog een keer langs de Ikea, bouwlui aansturen enzovoorts enzovoorts. En natuurlijk een paar weken geen keuken en het huis in puin. Laatst zei Elise tegen m’n buik: ´Kleine baby, kom maar eruit.` Ik zei: ´Pas na de nieuwe keuken!`
Misschien hebben jullie het wel gelezen op facebook of gehoord, maar er zijn deze zomer heel veel nieuwe engeltjes naar de hemel gegaan. Veel lieve kleine meisjes van Elise haar leeftijd hebben de zware strijd tegen kanker niet gewonen. Daar aan te denken is echt verschrikkelijk. Kan me niet voorstellen hoe het is om je kind te moeten begraven. Begravenissen van kinderen, hoe mooi ze ook zijn georganiseerd, zijn altijd fout. Er heen gaan is emotioneel heel zwaar, we weten nooit of wij hier ook een dag zullen staan. Een begravenis is nooit leuk, maar dit soort is toch echt onmenselijk verdrietig. Alle lieve kinderen die we hebben ontmoet, hebben voor altijd een plek in ons hart gekregen! Dus ik ga door met vechten tegen kinderkanker. Jullie ook?!? Met de kerst zijn de hartjes weer te koop en volgende zomer staat er ook hopelijk ook iets op het programma. Lieve iedereen die wel hartjes hebben gekocht maar nog niet hebben betaalt: het is nu echt tijd om dat te gaan doen hoor!
De komende weken staan in het teken van de verbouwing, het wennen op de opvang, nog een beetje werken en vooral het wachten op de baby. Maar eerst volgende week dinsdag 30 augustus weer een hersen MRI van Elise onder gehele narcose. Bid voor haar en denk aan ons! We krijgen de uitslag pas een week later en ik zal het zo snel als ik iets weet laten weten! (PS als je snellere updates wil, er is ook facebook!)