Tijd niet geschreven, veel gebeurd. Als eerste hebben we deze week natuurlijk de hersenscan, MRI, gehad. Woensdag waren we de hele dag in het ziekenhuis, ging allemaal erg goed. Elise is zo gerutineerd dat ze zelf een zuster zoekt die een naald in haar borstkastje komt zetten. Was raar en vertrouwd om iedereen weer te zien. Zelfs het personeel op de ‘wakker-wordt-kamer’ kennen we nu. Toch zo blij dat we ’s avonds gewoon weer naar huis mochten. Gisteren kregen we de uitslag. Verschrikkelijk die spanning gaat je niet in de koude kleren zitten, is het verdachte plekje gegroeid, moeten we weer opereren en chemo’s? Maar gelukkig ziet het er allemaal nog hetzelfde uit. Het kleine plekje wat te zien is, is niet gegroeid (misschien littekenweefsel, dood tumorweefsel, goedaardig tumorweefsel, of in de toekomst toch weer slecht). Dus nu kunnen we weer drie maanden uitademen, inademen, leven en genieten van elkaar en Elise. Gister meteen lekker uit eten geweest om het te vieren.
Deze week zijn onze gedachtes zowiezo veel bij het ziekenhuis en alles daaromheen geweest. Twee kleine meisjes die beide leukemia hadden, zijn deze week overleden, drie en vijf jaar oud. Ze zijn nu allebei engeltjes en spelen in de hemel met alle andere kindjes die hun ouders te vroeg moesten verlaten. Soms denken Gus en ik dat we het zwaar hebben, maar wij hebben het zo heerlijk als je denkt aan de ouders van Frida en Isabel. Kan en wil me niet voorstellen hoe het is die laatste paar weken, dagen en minuten samen met je kind. Steek allemaal een kaarsje voor ze aan.
Vorige week waren we in Almers hus, het vakantie huis van het kinderkankerfonds, waar vier verschillende families met kinderen die kanker hebben (gehad) vakantie vieren. Super groot en mooi. Het was erg gezellig, confronterend, maar vooral heerlijk. Daarnaast lijkt het wel of iedereen de laatste check-ups heeft zo vlak voor de vakantie. Gelukkig heeft iedereen tot nu toe alleen maar goede uitslagen gekregen dit keer. Maar deze week was dus erg emotioneel, veel verdriet, spanning en gister voor ons dus ook geluk.
Waar we erg veel zin in hebben is natuurlijk de vakantie in Nederland. Nu we de goede uitslag hebben gekregen durven we daar weer over na te denken. We komen rond de 11 juli met de auto aan in Nederland en blijven dan een weekje in het huis van mijn oudste broer in Leiden. Daarna zullen we bij mijn ouders blijven, misschien nog even langs Nijmegen. En dan gaat Gustie 20 tot en met 27 juli vanuit Nederland heen en weer naar Macedonie, om bij de bruiloft van Pece te zijn. In die week zit ik gezellig bij mijn oudertjes en maak leuke uitstapjes. De laatste week zitten we in het supermooie huis van Saskia en Erik in Voorschoten. Heerlijk, we hebben er echt zin in! Gaan zeker jullie allemaal zien, veel uitstapjes maken en vooral lekker chillen. Rond de 2e augustus gaan we dan weer naar huis (waar dan een keukenrenovatie en een kinderkamer projekt te wachten staan).
De tuin groeit en bloeit. Sinds het heerlijke bezoek van Marie, Janneke en Jolijn ziet het er een stuk beter uit. Het gras is gezaaid, het mos in het oude gras gedood en de meeste plantjes staan in bloei. Super bedankt voor de hulp en de inspiratie! Nu kunnen we heerlijk spelen en genieten in de tuin. Ook het mooie rode bankje dat mijn vader gemaakt heeft doet goed dienst nu.
De buik groeit goed. Gister nog bij de verloskundige geweest en het hartje sloeg vrolijk. Het is een echt schoppertje, heerlijk om te voelen. Met mij gaat het ok, nog steeds beetje misselijk en bekkenpijn natuurlijk. Maar gelukkig ben ik beter in andere dingen zullen we maar zeggen. De verloskundige zei gister wel dat ik absoluut meer ijzerpillen moet eten want 105 was toch echt te laag. Ligt eraan met wie je het vergelijkt, zei ik. Elise en de kinderen die ik in het ziekenhuis tegenkom liggen vaak tussen de 70 en 100. Alles is relatief.
Sinds twee weken heb ik een nieuwe superleuke baan in Alingsås. Ik werk als orthopedagoog op de 16 verschillende dagopvanggroepen voor volwassenen met een verstandelijke beperking (bv Down syndroom, maar ook met autism enzovoorts). Leuk en afwisselend, met een beetje een nieuwe doelgroep maar wel heerlijk in dezelfde stad. Het is een baan voor 40 uur per week, maar nu werk ik 20 uur en Gustav ook 20. In augustus zal Elise vijf korte dagen in de week naar de opvang gaan om vooral de motorische vaardigheden te oefenen en samen te leren zijn met andere kinderen. Ze is heel verbaal in beide talen en erg sociaal met volwassenen. Maar kinderen vindt ze soms nog een beetje spannend. Vanaf de geboorte in september zal ik vijf maanden thuis zijn met de kleine. De zeven maanden daarna delen Gustav en ik het weer 50/50, totdat de kleine naar de opvang kan in oktober 2012. Dit zijn in ieder geval alle plannen, maar wij hebben wel geleerd dat alles er heel anders uit kan zien als God dat wil.
PS: wil je vaker een update van ons, kijk dan op Facebook! Paar keer per week een korte update of foto.