Wat een heerlijk begin. De laatste keer dat ik schreef was maandagavond en nu is het alweer vrijdag. Dinsdag begonnen we dus met de de eerste keer chemo, metotrexat ofzoiets. In vierentwintig uur krijgt ze een hele grote dosis, die daarna met heel veel water door het infuus er weer langzaam uit gespoeld wordt. Dinsdagochtend kwam eerst de muziekterapeut Linn langs die we nog van vorig jaar kenden, dus dat vond Elise erg leuk. Daarna kwamen de cliniclowns langs en tot slot was er nog een kinderfeestje in de keuken, kompleet met diploma’s en kokmutsen. Kortom een super leuke dag ondanks dat we met de chemo’s begonnen.

Woensdag en donderdag werden opgeleukt door bezoek van Iza en Lena en van de Nijmegenaren Mirjam, Michiel, Anne en Siem. Dus lekker veel op de speeltherapie geweest. Woensdag kwam ook de filmploeg van de postcodeloterij langs, dus misschien wordt Elise nog wel bekend in zweden (17 februari is de utizending).

We kregen ook de uitslag van de lumbaalpunctie van vorige week: geen kankercellen in het hersenvocht! Goed nieuws dus. Dit verandert niets aan de behandeling, maar maakt het in ieder geval niet erger. En de uitslag van het nieronderzoek dat we maandag hadden gehad was ook redelijk goed. Verder nog een goed gesprek met de oncoloog gehad. En hebben we na lang aandringen van fysiotherapeut kunnen ruilen. Nu gaat Elise dus met veel plezier naar de oefenzaal in plaats van met tegenzin. Ze gaat met sprongen vooruit. Als je haar onder haar armen optilt, dan ‘loopt’ ze mee. Ze kan nog niet staan, maar wel weer haar beiden benen strekken.

En hoe ging het met de bijwerkingen? Tot nu toe super goed. Niet misselijk en erg vrolijk. Geen pijn. Het haar zal waarschijnlijk pas over een paar weken uitvallen. Deze chemo heeft eigenlijk als ergste mogelijke bijwerking blaasjes en wondjes in al je slijmvliezen (mond, slokdarm, darmen tot helemaal beneden) die na een paar dagen tot een week na toediening verschijnen. Hopelijk krijgt Elise dat niet of nauwelijks. We zullen zien of dat dus nog gaat komen de komende dagen.

Vandaag, vrijdag, mochten we naar huis en zijn we smiddags eventjes langs de opvang buiten geweest. Volgende week zijn we vrij op wat kleine controle dingetjes na en de twintigste februari krijgen we dus chemo nummer twee. Kortom tot nu toe had het niet beter dan dit kunnen gaan.

Er is hoop want ik heb het!