Elise en haar even oude nichtje spelen samen op de luchthaven.
De lievelingsknuffel van Elise, Muis, ligt op een tafeltje.
Elise zegt tegen Vitoria:
“Die is dood.
Die moet op de grond liggen.
Dan leggen we een mooie steen op hem.
Daarna gaan we naar huis en huilen we de heeeeele tijd.”

Vervolgens rennen ze weer gezellig achter elkaar aan.
Na een tijdje zegt ze tegen haar nichtje
“Één keertje had ik een knobbel in mijn hoofd.
Toen kon ik niet naar jullie in Skåne komen.
Maar nu kan ik wel komen.
Maar als ik de waterpokken krijg blijf ik toch maar thuis.”

Toen we thuis kwamen speelde Elise even alleen op haar kamertje.
Na vijf minuten lag haar knuffelaap mooi onder haar oude bestralingsmasker.