Elise, anderhalf, grote ogen
Zegt nee, schreeuwt dat de zusters weg moeten
Haar hoofd te zwaar door de operatie
Tientallen slangen
Willen troosten, maar niet kunnen
Wanhoop en ongeloof
Onwennig in het ziekenhuis

Ik zoek de kleertjes uit van de twee dames
Elise was al niet klein, maar Sophie is echt een lekker propje.
Nu ze bijna een jaar is heeft ze dezelfde kleren aan die Elise aan had toen ze anderhalf was.
De kleertjes van toen het allemaal begon en die eerste tijd in het ziekenhuis.
Bijna twee jaar geleden is het nu
Niet te bevatten dat zulke kleine kindjes zulke moeilijke dingen moeten doorstaan

Haar kleine zomerjurkje van onze verre reis vlak voor de eerste ziekenhuisdag.
Maleisie, avond, heerlijk zwoel na een dag zwemmen en genieten.
Zij en ik
Beide in een nieuwe zomerjurk.
Zij kijkt naar me en zegt: ,,Mama mooi!”
Ze kijkt naar haar eigen jurkje
Lacht van oor tot oor en zegt: ,,Elise mooi!”

(Dan weten jullie meteen waar de titel van deze blog vandaan komt.)

Ik ga door met de kleertjes uitzoeken.
Het geruite houthakkers bloesje dat ze altijd aan had met een stoer spijkerbroekje.
Eigenwijs meisje

Blauwe schoentjes met grote roze veters
Dan liep ze door de gangen met de infuuspaal achter zich aan terwijl we haar tuigje angstvallig vast hielden.
Zij vrolijk pratend met de clownen
Wij genietend van haar lach
Nu bijna twee jaar geleden.

Ik moet altijd even slikken als ik kinderen van rond de anderhalf jaar tegenkom en dan plotseling besef dat ze even oud en klein zijn als Elise toen was.
Dat wordt nog wat nu Sophie al die kleertjes gaat dragen van die eerste tijd.

Ik ga maar weer door
De regenjasjes moeten tenslotte nog opgezocht worden.