23 September
Ik ben op mijn werk en de kinderarts belt, ze vertrouwd het niet en adviseert ons met spoed Elise van het kinderdagverblijf te halen en naar het ziekenhuis te gaan voor een hersen MRI. We praten onszelf moed in, er is niets, dit is voor de zekerheid. De hele dag mag Elise niets eten want de MRI wordt onder narcose gedaan. Uiteindelijk na een hele boel buraucratie vindt de diensdoende arts het toch niet echt spoed, misschien morgen.We gaan naar huis, verward, bezorgd maar ook opgelucht toch geen spoed. Maar het knaagt. Waarom gebruikt Elise haar linkerhand steeds minder? Waarom valt ze zoveel? Waarom huilt ze zoveel? Is het dan toch niet gewoon de inscholing op het kdv?
Eén gedachte over “23 September”
Hoi Lisanne en Gustav,
Wat fijn dat jullie een blog bij gaan houden. Ik leef erg met jullie mee en zo kan ik lezen wat er gebeurd en gebeurd is zonder dat jullie het elke keer opnieuw hoeven te vertellen.
Tot snel!
Liefs,
Job