Wat een week
Ik weet bijna niet waar ik moet beginnen.

Vorige week is Elise dus begonnen op de opvang.
Drie uur per dag met een eigen assistent.
Deze week ging ze voor het eerst zelf.
Spannend zowel voor haar als voor ons.
Gelukkig gaat het heel goed.
Maar als ze thuis komt snel haar bedje in en bijkomen.

Vorige week eigenlijk maar één medisch dagje gehad.
En meteen ook een goede.
Na de opvang meteen naar het kinderziekenhuis voor een controle en gesprek bij de oncoloog.
De volgende scans en echos worden gedaan in november.

De schaduw houdt ons vanaf een afstandje altijd in gaten.
De ouders van een tweejarig meisje met dezelfde soort tumor als Elise heeft vorige week te horen gekregen dat het weer terug is en niet geopereerd kan worden.
Maar Elise is bestraald, dus we gaan er van uit dat drie maal scheepsrecht is.
Shadow, eat your heart out!

Na de oncoloog, kwamen we de clownen tegen.
Het beste medicijn van het hele ziekenhuis!
Zowel Elise als wij zijn dol op ze.
En het leek een beetje op een afscheid, ook al zijn we elke week nog wel een keertje in het ziekenhuis.

Na de clownen, racen naar de andere kant van de stad voor de onthopedische sandaaltjes.
Niet goed…balen maar niets aan te doen.
We hebben in ieder geval een hoop geleerd van deze sandalenflop en hebben nu in ieder geval twee paar andere goede schoenen.
Lotta is the best!
Maar snel de winterschoenen gaan regelen voordat het alweer lente is 😉

Daarna snel met een oververmoeide Elise weer in de auto naar het andere grote mensen ziekenhuis.
Eerst naar de ene afdeling om een afspraak te verzetten, onmogelijk om ze te bereiken.
Daarna naar de volgende afdeling voor de allerlaatste gehoortest.
Alles ging goed, dus nu hoeven we niet meer terug te komen.
De chemos hebben haar gehoor in ieder geval niet beschadigd.
Dus als ze niet luistert naar ons dan heeft dat hele andere oorzaken… 😉

En om zo’n drukke ziekenhuisdag af te sluiten, zijn we ouderwets met zijn allen in de auto langs de Mac drive gegaan.
Een soort ritueel.
Elise eet nu gelukkig ook de kipnuggets.
En Sophie ook haha

Deze week is Gustav weer een beetje aan het werk gegaan.
En ik had mijn eerste vergadering eergisteren.
Het voelde spannend maar al snel voelde het ook weer helemaal goed.
Ik krijg intressante opdrachten en heb kennis gemaakt met alle kollegas.
Maar ik kan pas echt beginnen op 1 oktober als Sophie ook naar de opvang gaat.